Twee nachten Stormsrivier

De rit naar Stormsrivier is niet zo lang, dus na alle indrukken van de geweldige game drive van Schotia Safari is dat best fijn. We zoeken onderweg een plekje waar we even kunnen lunchen langs het strand. Helaas wil dat niet lukken, onverharde wegen voor 11 km. Lees erg bumpy roads, potholes etc. In al dat schudden hebben we niet veel zin. We besluiten om snel een bammetje te snoepen langs de weg, gelukkig een oud doodlopende, naast een gezellige bloemkwekerij. Daarna sprinten we door naar ons volgende huisje.

En wat voor een is dat! Geen superdeluxe, maar wel met een superpuperdeluxe uitzicht! Wauw wat een plaatje. We kijken zo de oceaan over, de ruige oceaan en zijn golven die breken voor de rotspartijen die aan de kust liggen. Het is een prachtig natuurgeweld. Het gaat gepaard met een hoop kabaal en houdt 24/7 aan. We willen even een korte wandeling maken om de benen te strekken, maar eindigen al snel op een bankje om naar de golven te kijken. We zouden hier uren kunnen zitten.

De volgende ochtend worden we wakker en kunnen we vanuit ons bed gelijk weer genieten van de brekende, opspattende golven. Het huisje heeft een balkon met oceaan zicht, dus we ontbijten met een view! Heerlijk met een bak thee. Vandaag staan 2 wandelingen op de planning. De Suspension Bridge trail en de Waterfall trail.

De Suspension Bridge zegt het al, we gaan over 3 bruggen die hangen over een baai. Om er te komen lopen we door wat lijkt op een klein regenwoud. Ik vind het wat spannend, ben geen groot fan van hoogtes. Gelukkig zijn het stevige bruggen en wat ik fijn vind is dat ze een dichte onderkant hebben, je kan niet naar beneden kijken onder je voeten zeg maar 🙂 We kijken onze ogen uit. Het is grappig, want elke keer denk je, mooier dan dit kan niet. Maar dit land en zijn diversiteit blijft me verbazen. Het ene plekje is nog mooier dan het andere.

Na een korte lunch en een snelle boodschap voor de braai die avond vertrekken we voor onze middag wandeling. De Waterfall trail. Een wandeling met afwisseling van wat lijkt op een jungle en de kliffen met op spattende golven. Het is af en toe flink klimmen en klauteren, maar dat houdt het leuk en de kids vermaken zich des te beter. We beginnen vroeg met de braai, zo hebben we nog een mooi uitzicht op de golven en de ondergaande zon tijdens het eten. Het wordt wel snel fris, dus de kids parkeren we lekker binnen aan de keuken. Ik plaats hier gelijk even een receptje mee, want dit gerecht is zeer geschikt voor bij een braai. We hebben het hier al verschillende keren gegeten. Chakalaka!

Vandaag is m’n schoonvader jarig en staat er weer een reisdag op het programma. Op het moment dat we willen inpakken zien we in eens een walvis opduiken. Wanneer iedereen z’n camera gereed heeft is hij al niet meer te spotten. Gelukkig voor ons komt er wel een hele school dolfijnen langs! En nog meer geluk volgt want verderop spelen toch weer een paar walvissen. Weliswaar ver weg, maar leuk om te zien. Een extra cadeautje op deze feestelijke dag.

Het gevoel wat deze plek met zich mee brengt is niet op papier vast te leggen, of zelfs op een plaatje. Het doet geen recht aan het werkelijk zien. We kunnen dan ook moeilijk onze ogen van het water af houden en vertrekken. Maar met oog op de nieuwe plek gaan we toch maar op pad.

Totsiens in Oudtshoorn!