Bloemfontein en herinneringen

De weg naar Bloemfontein is een vlakke saaie weg, we hebben eindelijk weer internet (hoe kan je 1,5 dag zonder 😉 ) dus iedereen is druk bezig de socials bij te werken. De rit gaat zo lekker vlot. We gaan van -5 graden naar 20+ graden, iedereen warmt heerlijk op.

We rijden Bloemfontein binnen en gaan als eerste langs bij het huis waar mijn schoonvader is opgegroeid, er is veel veranderd in al die jaren. M’n schoonfamilie is 20 jaar geleden voor het laatst hier geweest en ook in die tijd is er weer veel veranderd. De straat en het huis zijn in nette staat. Het huis is zelfs helemaal opgeknapt en aangebouwd. Het ziet er prachtig uit. De zoon van de huidige eigenaren is aanwezig en we mogen een kijkje nemen in de tuin. Er staat een prachtige oude boom, zo eentje waar kinderen lekker in kunnen spelen of waar je een schommel in op kan hangen. Het is een boom die door de ouders van m’n schoonvader is geplant. We zijn dankbaar dat we dit stukje hebben mogen bewonderen. We lopen nog een klein rondje door de buurt en de kinderen spelen er in een ouderwetse speeltuin.

We rijden door naar Naval Hill, een park waar het beeld van Nelson Mandela staat en ook nog wilde dieren rond lopen. We spotten voor het eerst deze vakantie struisvogels en zien mooie giraffen.

Eenmaal bij ons verblijf aangekomen genieten de kids van het spelen in de tuin en wij lezen een boekje in het zonnetje. We worden uitgenodigd om mee te kijken hoe de schapen van het land gehaald worden om te komen eten, de kids vinden het geweldig en er zijn zelfs lammetjes. Wanneer de zon ondergaat daalt de temperatuur snel, we hebben een heuse winterbraai. Het toetje buiten is echt te koud dus eten we die binnen bij de airco die op 30 graden staat. We moeten er hartelijk om lachen.

We gaan op weg naar Lesotho, we rijden bloemfontein uit door de sloppenwijken, townships. De huisjes variëren van golfplaten huisjes tot 4 stenen muren en een dak. Het gebied strekt zover het oog reikt.

De huisjes zouden moeten shockeren, maar wat mij meer raakt is het vuil. Het lijkt wel een vuilnisbelt waar deze mensen wonen. Overal ligt plastic, blikjes en andere troep. In de berm, in straten, in het water echt overal! En men lijkt dit oke te vinden. Tussen de krotten van huisjes staan dikke auto’s en men draagt dure merkkleding. Je kan zien waar de prioriteiten liggen. Nu zal dat vast niet voor iedereen gelden hoor, daar ben ik me van bewust. Maar toch, de hoeveelheid rommel en het vuil doet mij wat.

Dit verwerkend gaan we richting Lesotho.

Totsiens!